Skocz do zawartości

Pawelgno

Rekomendowane odpowiedzi

Witam . Jak wygląda temat w sprawie zmiany właściciela SKP.  

Czy wiąże się to z ponownym odbiorem stanowiska. I zmiana nadanych  już nr SKP.. 

Ewentualnie jak długo to wszystko trwa i czy w okresie  zmiany właściciel a SKP  może działać?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przy zmianie właściciela też nie zawsze , np. firma sp. z o.o. zmiana nazwy i właściciela ale nip i regon został ten sam i nr. stacji i decyzja TDT  została ta sama , tylko pisemna informacja i wyciąg z krs do starostwa i TDT , ale w innym starostwie może być inaczej 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kiedyś pracowałem w takiej firmie co dane dwa razy do roku były zmieniane. Jak nie spółka z o. o., to komandytowa. Jak nie komandytowa, to jawna. I tak wkoło Macieju.

Mniejsza o to, czy NIP się zmieniał czy nie zmieniał. W każdym razie zawsze zgłoszenie szło do TDT i nowa decyzja wraz z nowym wpisem do rejestru przedsiębiorstw prowadzących SKP u prezydenta miasta, co nie. Odbiory jako takie nie były robione, bo w sumie nic się nie zmieniało co do adresu/lokalizacji budynku, wyposażenia w sprzęty i temu podobne sprawy.

Aż za którąś razą kolejnej zmiany TeDeT się wziął i odmówił uzasadniając coś tam po swojemu paragrafami. Po mojemu te zmiany były powodowane czmychaniem lub szukaniem dziur by czmychnąć od zobowiązań vatowsko-podatkowych.

Tak zmieniali, tak kombinowali... Tak zmieniali, że nie ma już stacji! 8/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dwa razy to przerabiałem - pierwszy - zmiana z spółki z o.o na sj drugi - zmiana terytorialna - w obu przypadkach wszystko załatwione w WK - niestety "okup" trzeba zapłacić tak jak za nową. W pierwszym wypadku - nr skp został w drugim nowy 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oraz o tym, że przy odrobinie pecha SKP jest uziemiona niekiedy nawet na cztery miesiące ,,,

Edytowane przez JANUSZ60
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

36 minut temu, smaug napisał:

VPN nie ma problemu 2 tygodnie trwało odnowieni

Był taki okres w sierpniu i wrześniu ale bywało, że trwało to zdecydowanie dłużej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1D5B35C363

 

   

II GSK 3169/15 - Wyrok NSA

Data orzeczenia

2017-07-26

orzeczenie prawomocne

Data wpływu

2015-11-03

Sąd

Naczelny Sąd Administracyjny

Sędziowie

Joanna Sieńczyło - Chlabicz /przewodniczący/
Joanna Zabłocka
Małgorzata Grzelak /sprawozdawca/

Symbol z opisem

6049 Inne o symbolu podstawowym 604

Hasła tematyczne

Inne

Sygn. powiązane

VII SA/Wa 2275/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-07-30

Skarżony organ

Minister Infrastruktury

Treść wyniku

Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny

Powołane przepisy

Dz.U. 2012 poz 1137 art. 83 ust. 3 pkt 4 i 5
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Sędzia NSA Joanna Zabłocka sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 2275/14 w sprawie ze skargi H. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów

1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie,

2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz H. R. 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2275/14, oddalił skargę [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych dla stacji kontroli pojazdów.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., po rozpoznaniu wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. przedsiębiorcy [...] prowadzącego działalność gospodarczą, jako: [...], wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych Stacji Kontroli Pojazdów, [...] z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań tj. jako podstawowa stacja kontroli pojazdów rodzaju B, rozszerzonej o badania specjalistyczne c,d,e,f odmówił wydania wnioskowanego poświadczenia. Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego (dalej: Dyrektor TDT) uznał, że od 5 listopada 2013 r. wnioskodawca nie dysponuje niezbędnym wyposażeniem oraz budynkiem, a zatem nie jest spełniona przesłanka wynikająca z art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 z poźn. zm., dalej powoływana również, jako: Prd) do posiadania wyposażenia i warunków lokalowych gwarantujących odpowiednie wykonywanie badań technicznych pojazdów.

Po rozpatrzeniu odwołania [...] od tej decyzji Minister Infrastruktury i Rozwoju, decyzją z dnia [...] września 2014 r., utrzymał w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie organu I instancji. Minister Infrastruktury i Rozwoju (dalej: Minister) po przytoczeniu m.in. art. 83 ust.4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym stwierdził, że decyzja Dyrektora TDT jest prawidłowa. Organ odwoławczy wskazał, że uzyskanie stosownego poświadczenia zgodności nie jest jedynym wymogiem niezbędnym do prowadzenia stacji kontroli pojazdów - wymogi te wymienia art. 83 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Wśród nich znajduje się również warunek posiadania wyposażenia kontrolno-pomiarowego oraz warunków lokalowych gwarantujących wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań (art. 83 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy). Minister podniósł, że jakkolwiek ww. ustawa Prawo o ruchu drogowym nie wprowadza w stosunku do podmiotu wnioskującego o uzyskanie poświadczenia wymogu posiadania prawa własności obiektu stacji oraz wyposażenia kontrolno-pomiarowego, jednakże wnioskujący powinien być w posiadaniu stacji kontroli pojazdów oraz jej wyposażenia, czyli sprawować faktyczne władztwo w tym zakresie na podstawie na przykład umowy cywilno-prawnej. Tego natomiast warunku (posiadania) nie spełnia wnioskujący o wydanie przedmiotowego poświadczenia, o czym świadczy materiał dowodowy zebrany w sprawie. Organ II instancji stwierdził, że w dniu 5 listopada 2013 r. została zawarta umowa użyczenia pomiędzy [...] (użyczającym) a [...] (biorącym w użyczenie), w której użyczający zobowiązał się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie oddanych mu rzeczy i urządzeń (tj. budynku stacji kontroli pojazdów i jej wyposażenia). Zdaniem organu drugiej instancji, w świetle postanowień ww. umowy, a także decyzji Dyrektora TDT z dnia [...] grudnia 2013 r. poświadczającej zgodność wyposażenia i warunków lokalowych odpowiednich dla podstawowej stacji kontroli pojazdów, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit a) i b) ustawy Prawo o ruchu drogowym - w odniesieniu do przedmiotowej stacji kontroli pojazdów dla przedsiębiorcy [...] nie można uznać, że odwołujący się ([...]) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań (art. 83 ust.3 pkt 4 Prd). Organ odwoławczy zwrócił także uwagę, że nastąpiło faktyczne wydanie (przekazanie) przez [...], Panu [...] przedmiotowej stacji kontroli pojazdów oraz wyposażenia kontrolno-pomiarowego. Potwierdza to, zdaniem organu odwoławczego, spełniające wymagania art. 76 § 1 k.p.a, Zaświadczenie nr 12, wydane przez Starostę [...] w dniu 14 listopada 2013 r., dołączone do pisma Starostwa Powiatowego w [...]z dnia 21 maja 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA), po rozpoznaniu skargi [...] na powyższą decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju, oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2016.718 ze zm., dalej: p.p.s.a.). WSA podzielił stanowisko organu, że skarżący [...], jako przedsiębiorca, nie spełnia warunku wskazanego w art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd. Sąd wskazał, że w świetle tego przepisu, stację kontroli pojazdów może prowadzić jedynie przedsiębiorca, który: (m.in.) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań. Sąd I instancji stwierdził, że skoro w ustawie Prawo o ruchu drogowym nie zdefiniowano pojęcia "posiadanie" należy sięgnąć do innych ustaw – w tym przypadku do art. 336 Kodeksu cywilnego. Po dokonaniu rozważań odnośnie do tego przepisu a także odnosząc się do argumentów zawartych w skardze, że zgodnie z art. 337 Kodeksu cywilnego, że wprawdzie posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne to jednak posiadacz oddający rzecz w posiadanie zależne pozostaje posiadaczem jedynie w zakresie prawa własności. Oznacza to, podkreślił Sąd, że pozostaje właścicielem rzeczy i może nią dysponować jak właściciel, lecz fizycznie rzeczy nie posiada. WSA przeanalizował umowę z 5 listopada 2013r. (w szczególności zwracając uwagę na § 3 tejże umowy) a także pozostałe dowody, na które powołał się organ w zaskarżonej decyzji i stwierdził w podsumowaniu rozważań, że z tej umowy wprost wynika, iż stacja pojazdów wraz z infrastrukturą techniczną została wydana [...], co potwierdzają pozostałe dowody wskazane przez organ. Sąd I instancji podkreślił również, że nie wykazano na gruncie tej sprawy, iż poświadczenie wydane dla [...] utraciło ważność wobec zmiany stanu faktycznego lub upływu terminu, o którym mowa w art. 83 ust.3 pkt 5 Prd (5 lat od chwili wydania). Tym samym, WSA uznał za prawidłowe stanowisko organów obu instancji, że [...] nie spełnia wymogu określonego w art. 83 ust.3 pkt 4 Prd. Sąd I instancji podkreślił, że rozstrzygnięcie organu nie odnosi się do kwestii czy przedmiotowa stacja spełnia warunki określone w przepisach rozporządzenia. Nie negując tego, że stacja warunki te spełnia organ ocenił jedynie, czy skarżący jest posiadaniu odpowiedniego lokalu, co jest warunkiem koniecznym z perspektywy przepisu art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd.

W skardze kasacyjnej od tego wyroku [...], reprezentowany przez adwokata, zarzucił Sądowi I instancji:

1) naruszenie prawa materialnego, to jest art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym poprzez błędną jego wykładnię i zastosowanie, tj. przyjęcie, iż przedsiębiorca, który zawarł z osobą trzecią umowę cywilnoprawną użyczenia lokalu i wyposażenia stacji kontroli pojazdów, pozbawił się stanu posiadania wymaganego przez normę wynikającą z ww. przepisu do wydania poświadczenia, zgodności wyposażenia i warunków lokalowych;

2) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:

- art. 3 § 1 i § 2 pkt 1, art. 133 § 1, art. 141 § 4, art. 151, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

poprzez:

- niedokonanie właściwej kontroli i oceny dowodów przedstawionych w sprawie oraz brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, w szczególności pominięcie występowania w sprawie dokumentu z dnia 23 maja 2013 r. wskazującego, że posiadaczem stacji kontroli pojazdów jest również [...];

- pominięcie w uzasadnieniu wyroku występowania dokumentu z dnia 23 maja 2013 r. wskazującego, że posiadaczem stacji kontroli pojazdów jest również [...];

- niewywiązanie się z obowiązku wyjaśnienia stronie w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej i faktycznej

3) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) oraz art. 151 i art. 135 p.p.s.a. poprzez nieuchylenie zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju oraz poprzedzającej jej decyzji Dyrektora TDT o odmowie wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów Dyrektora Izby Skarbowej w [...] w całości, mimo iż naruszała ona przepisy prawa materialnego jak i procesowego wskazane w punkcie 1-2 powyżej oraz bezzasadne oddalenie skargi.

W uzasadnieniu podniesionych zarzutów skarżący kasacyjnie stwierdził, że poświadczenie powinno dotyczyć przedmiotu - tj. stacji kontroli pojazdów, a nie stanu posiadania podmiotu, który daną stację zamierza prowadzić. Zdaniem strony, wskazuje na to wprost treść przepisu art. 83 ust. 4 Prd, zgodnie z którym poświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, wydaje za opłatą, w drodze decyzji, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów(...). A zatem poświadczenie dotyczy stacji, w której ma być prowadzona działalność regulowana, a nie stanu posiadania podmiotu, który zamierza ja prowadzić. Według strony, dociekania odnośnie stanu posiadania pozostają poza kompetencją organu, który poświadczenie takie ma wydać. Według skarżącego kasacyjnie, organ, a w ślad za nim Sąd dokonuje również swoistej nadinterpretacji przepisu art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd. Podkreślił, że umowa z 5 listopada 2013 r. została udostępniona Dyrektorowi TDT tylko w celach informacyjnych i po kilku dniach została zmieniona. Według skarżącego kasacyjnie, nigdy też w praktyce działalności Dyrektor TDT nie powinien rozpoczynać procedury wydawania poświadczenia od stwierdzenia stanu własności czy posiadania lokalu lub wyposażenia osoby, która o takie poświadczenie się ubiega. I w większości znanych przypadków tak się nie dzieje. Podnosząc powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie rozpoznanie skargi i zmianę wyroku poprzez uwzględnienie skargi a także zwrot kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną, Minister Infrastruktury i Rozwoju, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie wniesionego środka zaskarżenia oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej i nie dostrzegając przesłanek nieważności postępowania przed Sądem I instancji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna [...] zasługuje na uwzględnienie.

Skargę kasacyjną oparto na obu podstawach określonych w art.174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego trafny, ale tylko w zakresie, jaki wynika z uzasadnienia skargi kasacyjnej, jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 83 ust. 4 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym przez błędną wykładnię tego przepisu. W ramach tego zarzutu stwierdzić należy, że słusznie autor skargi kasacyjnej zarzuca Sądowi I instancji błędne przyjęcie, iż do zakresu kompetencji Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego nie należy jedynie sprawdzenie i potwierdzenie, czy stacja kontroli pojazdów jest przygotowana pod względem lokalu (warunków lokalowych) i odpowiedniego sprzętu do przeprowadzania badań technicznych, ale ma to czynić z odniesieniem się do kwestii stanu posiadania podmiotu, który daną stację zamierza prowadzić. Na wstępie należy przypomnieć, że działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów. Według art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, Starosta wydaje zezwolenie na prowadzenie badań technicznych pojazdów przedsiębiorcy, który złoży wniosek o jego wydanie i który spełnia następujące warunki:

1) posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) nie jest przedsiębiorcą, w stosunku do którego otwarto likwidację lub ogłoszono upadłość;

3) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom - dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej;

4) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań;

5) posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów;

6) zatrudnia uprawnionych diagnostów

Zgodnie natomiast z art. 83 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przepis art. 83 ust. 3 powołanej ustawy Prawo o ruchu drogowym należy interpretować w związku z art. 83 ust. 1 tejże, który przyjmuje dwa rodzaje stacji: 1) podstawową stację kontroli pojazdów, 2) okręgową stację kontroli pojazdów, przy czym w każdej z nich można wykonać ściśle określony zakres badań (v. art. 83 ust.1 pkt 1 , 2 i 1 a) Prd).

Stosownie do art. 83 ust. 4 Prd poświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5 tego przepisu wydaje za opłatą, w drodze decyzji, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów. Poświadczenie zachowuje ważność do czasu zmiany stanu faktycznego, dla którego zostało wydane, nie dłużej niż przez 5 lat od daty jego wydania.

Jak wynika z powyższych uregulowań, ustawodawca rozróżnił kwestie wydania zezwolenia na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów oraz wydania poświadczenia, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 Prd. Zezwolenie na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów jest uprawnieniem publicznoprawnym, o charakterze osobistym, natomiast wzmiankowane poświadczenie zgodności może jedynie potwierdzić, czy stacja kontroli pojazdów jest przygotowana lokalowo i sprzętowo do przeprowadzenia badań pojazdów. Należy zauważyć, że weryfikacja tego, czy przedsiębiorca rzeczywiście spełnia warunki wymagane dla prowadzenia stacji kontroli pojazdów o określonym zakresie badań następuje dopiero na etapie wykonywania tej działalności regulowanej (system kontroli ex post). Składając do Starosty wniosek o wpis do rejestru, przedsiębiorca podaje dane wskazane w art. 83 a) ust.3 Prd oraz składa oświadczenie o treści określonej w art. 83 a) ust.4 Prd. Wnioskodawca potwierdza zatem m.in. że posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań ( art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd).

Według natomiast art. 83 b) ust. 2 pkt 3 lit. a) Prd Starosta wydaje decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji kontroli pojazdów, skreślając przedsiębiorcę z rejestru działalności regulowanej, jeżeli przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 83a ust. 4, niezgodne ze stanem faktycznym.

W wyroku z 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt I OSK 883/ 08 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, przed wydaniem poświadczenia, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 Prd ma obowiązek sprawdzenia, czy przedsiębiorca jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o wydanie poświadczenia (treść wyroku dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Należy zauważyć, że na gruncie tej sprawy nie stwierdzono, iż przedsiębiorca [...] wnioskując o wydanie przedmiotowego poświadczenia nie był uprawniony do wystąpienia z wnioskiem. Z kolei z prawomocnego wyroku WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 298/14 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. wynika, że organ odwoławczy uchylił decyzję z 30 sierpnia 2013 r. zakazującą skarżącemu prowadzenia stacji kontroli pojazdów oraz skreślającą przedsiębiorcę [...] z rejestru działalności regulowanej.

Tym samym, ponownie rozpoznając skargę [...], Sąd I instancji przeprowadzi kontrolę zaskarżonej decyzji uwzględniając wykładnię prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w tej sprawie.

Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia przepisów postępowania sformułowane w punktach 2 i 3 petitum wniesionego środka zaskarżenia nie zasługują na uwzględnienie. Za nieuzasadniony należy uznać zarzut dotyczący naruszenia art. 3 § 1 i 2 pkt 1, art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. Zgodnie z dyspozycją art. 141 § 4 p.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisko pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska, co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Taka sytuacja nie ma miejsca w okolicznościach sprawy. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie elementy wymagane od wyroku. Przedstawia bowiem stan sprawy, zarzuty podniesione w skardze, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Natomiast, czego nie bierze pod uwagę skarga kasacyjna, ta część uzasadnienia wyroku sądu administracyjnego nie powinna łączyć się z oceną pod względem zgodności z prawem rozstrzygnięcia (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2010 r., sygn. akt II FSK 119/09; Lex nr 590810, dnia 23 lipca 2013 r., sygn. akt II GSK 412/12, Lex nr 1374780). Zatem, zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. nie jest usprawiedliwioną podstawą dla czynienia zaskarżonemu wyrokowi zarzutu dokonania błędnych ustaleń faktycznych, czy też błędnego rozstrzygnięcia sprawy. Z kolei zarzutem naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. nie można podważyć prawidłowości przeprowadzonego postępowania dowodowego, a w konsekwencji prawidłowości ustaleń faktycznych dokonanych w sprawie, do czego dąży autor skargi kasacyjnej. Ewentualne naruszenie zasady orzekania na podstawie akt sprawy należy bowiem odróżnić od naruszenia przepisów regulujących postępowania dowodowe, w szczególności dotyczących wymogu wyczerpującego zgromadzenia i rozpatrzenia całego materiału dowodowego.

Mając na uwadze przedstawioną wyżej argumentację, w części podzielającej trafność zarzutów skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 ustawy p.p.s.a. przy zastosowaniu O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 209 w związku z art. 204 pkt 1 i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 18 ust.1 pkt 2 lit. a) w zw. z § 18 ust.1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 461) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800). Na zasądzoną kwotę kosztów postępowania (440 zł) składa się uiszczony wpis sądowy od skargi kasacyjnej w wysokości 100 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 240 zł oraz opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w wysokości 100 zł.

WSA potwierdził ten wyrok a Minister Infrastruktury za ewidentną winę Dyrektora TDT będzie musiał wypłacić bardzo i to bardzo wysokie odszkodowanie. To też muszą wziąć pod uwagę projektodawcy nowej ustawy PoRD.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.