Pawelgno Napisano 16 Grudzień 2018 Share Napisano 16 Grudzień 2018 Witam . Jak wygląda temat w sprawie zmiany właściciela SKP. Czy wiąże się to z ponownym odbiorem stanowiska. I zmiana nadanych już nr SKP.. Ewentualnie jak długo to wszystko trwa i czy w okresie zmiany właściciel a SKP może działać? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Paprock Napisano 16 Grudzień 2018 Share Napisano 16 Grudzień 2018 Tu o zmianie właściciela: https://forum.norcom.pl/index.php?/topic/4602-zmiana-właściciela-skp/&do=getNewComment Tu o zmianie nazwy: https://forum.norcom.pl/index.php?/topic/9049-zmiana-nazwy-firmy/&do=findComment&comment=160553 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
cezary Napisano 16 Grudzień 2018 Share Napisano 16 Grudzień 2018 a nie lepiej pytać bezpośrednio w swoim starostwie i TDT, i mieć pełne oraz pewne dane w temacie? 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
grzegorz70 Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Przy zmianie właściciela konieczny jest ponowny odbiór TDT, oraz nowy numer SKP. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
smaug Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Przy zmianie właściciela też nie zawsze , np. firma sp. z o.o. zmiana nazwy i właściciela ale nip i regon został ten sam i nr. stacji i decyzja TDT została ta sama , tylko pisemna informacja i wyciąg z krs do starostwa i TDT , ale w innym starostwie może być inaczej Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Paprock Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Kiedyś pracowałem w takiej firmie co dane dwa razy do roku były zmieniane. Jak nie spółka z o. o., to komandytowa. Jak nie komandytowa, to jawna. I tak wkoło Macieju. Mniejsza o to, czy NIP się zmieniał czy nie zmieniał. W każdym razie zawsze zgłoszenie szło do TDT i nowa decyzja wraz z nowym wpisem do rejestru przedsiębiorstw prowadzących SKP u prezydenta miasta, co nie. Odbiory jako takie nie były robione, bo w sumie nic się nie zmieniało co do adresu/lokalizacji budynku, wyposażenia w sprzęty i temu podobne sprawy. Aż za którąś razą kolejnej zmiany TeDeT się wziął i odmówił uzasadniając coś tam po swojemu paragrafami. Po mojemu te zmiany były powodowane czmychaniem lub szukaniem dziur by czmychnąć od zobowiązań vatowsko-podatkowych. Tak zmieniali, tak kombinowali... Tak zmieniali, że nie ma już stacji! Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
IVVO Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Dwa razy to przerabiałem - pierwszy - zmiana z spółki z o.o na sj drugi - zmiana terytorialna - w obu przypadkach wszystko załatwione w WK - niestety "okup" trzeba zapłacić tak jak za nową. W pierwszym wypadku - nr skp został w drugim nowy Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
wewe Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Trzeba też pamiętać że wystawiamy wniosek o zmianę do Cepiku Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
JANUSZ60 Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 (edytowane) Oraz o tym, że przy odrobinie pecha SKP jest uziemiona niekiedy nawet na cztery miesiące ,,, Edytowane 17 Grudzień 2018 przez JANUSZ60 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
smaug Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 Z VPN nie ma problemu 2 tygodnie trwało odnowienie , nie wiem jak z kartą? bo mam 2 i obie jeszcze ważne Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
danielg539 Napisano 17 Grudzień 2018 Share Napisano 17 Grudzień 2018 36 minut temu, smaug napisał: VPN nie ma problemu 2 tygodnie trwało odnowieni Był taki okres w sierpniu i wrześniu ale bywało, że trwało to zdecydowanie dłużej. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
smaug Napisano 18 Grudzień 2018 Share Napisano 18 Grudzień 2018 Listopad Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
praktyk Napisano 18 Grudzień 2018 Share Napisano 18 Grudzień 2018 http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1D5B35C363 II GSK 3169/15 - Wyrok NSA Data orzeczenia 2017-07-26 orzeczenie prawomocne Data wpływu 2015-11-03 Sąd Naczelny Sąd Administracyjny Sędziowie Joanna Sieńczyło - Chlabicz /przewodniczący/ Joanna Zabłocka Małgorzata Grzelak /sprawozdawca/ Symbol z opisem 6049 Inne o symbolu podstawowym 604 Hasła tematyczne Inne Sygn. powiązane VII SA/Wa 2275/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-07-30 Skarżony organ Minister Infrastruktury Treść wyniku Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny Powołane przepisy Dz.U. 2012 poz 1137 art. 83 ust. 3 pkt 4 i 5Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity Sentencja Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Sędzia NSA Joanna Zabłocka sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 2275/14 w sprawie ze skargi H. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz H. R. 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2275/14, oddalił skargę [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych dla stacji kontroli pojazdów. Z uzasadnienia wyroku wynika, że Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., po rozpoznaniu wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. przedsiębiorcy [...] prowadzącego działalność gospodarczą, jako: [...], wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych Stacji Kontroli Pojazdów, [...] z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań tj. jako podstawowa stacja kontroli pojazdów rodzaju B, rozszerzonej o badania specjalistyczne c,d,e,f odmówił wydania wnioskowanego poświadczenia. Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego (dalej: Dyrektor TDT) uznał, że od 5 listopada 2013 r. wnioskodawca nie dysponuje niezbędnym wyposażeniem oraz budynkiem, a zatem nie jest spełniona przesłanka wynikająca z art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 z poźn. zm., dalej powoływana również, jako: Prd) do posiadania wyposażenia i warunków lokalowych gwarantujących odpowiednie wykonywanie badań technicznych pojazdów. Po rozpatrzeniu odwołania [...] od tej decyzji Minister Infrastruktury i Rozwoju, decyzją z dnia [...] września 2014 r., utrzymał w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie organu I instancji. Minister Infrastruktury i Rozwoju (dalej: Minister) po przytoczeniu m.in. art. 83 ust.4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym stwierdził, że decyzja Dyrektora TDT jest prawidłowa. Organ odwoławczy wskazał, że uzyskanie stosownego poświadczenia zgodności nie jest jedynym wymogiem niezbędnym do prowadzenia stacji kontroli pojazdów - wymogi te wymienia art. 83 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Wśród nich znajduje się również warunek posiadania wyposażenia kontrolno-pomiarowego oraz warunków lokalowych gwarantujących wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań (art. 83 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy). Minister podniósł, że jakkolwiek ww. ustawa Prawo o ruchu drogowym nie wprowadza w stosunku do podmiotu wnioskującego o uzyskanie poświadczenia wymogu posiadania prawa własności obiektu stacji oraz wyposażenia kontrolno-pomiarowego, jednakże wnioskujący powinien być w posiadaniu stacji kontroli pojazdów oraz jej wyposażenia, czyli sprawować faktyczne władztwo w tym zakresie na podstawie na przykład umowy cywilno-prawnej. Tego natomiast warunku (posiadania) nie spełnia wnioskujący o wydanie przedmiotowego poświadczenia, o czym świadczy materiał dowodowy zebrany w sprawie. Organ II instancji stwierdził, że w dniu 5 listopada 2013 r. została zawarta umowa użyczenia pomiędzy [...] (użyczającym) a [...] (biorącym w użyczenie), w której użyczający zobowiązał się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie oddanych mu rzeczy i urządzeń (tj. budynku stacji kontroli pojazdów i jej wyposażenia). Zdaniem organu drugiej instancji, w świetle postanowień ww. umowy, a także decyzji Dyrektora TDT z dnia [...] grudnia 2013 r. poświadczającej zgodność wyposażenia i warunków lokalowych odpowiednich dla podstawowej stacji kontroli pojazdów, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit a) i b) ustawy Prawo o ruchu drogowym - w odniesieniu do przedmiotowej stacji kontroli pojazdów dla przedsiębiorcy [...] nie można uznać, że odwołujący się ([...]) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań (art. 83 ust.3 pkt 4 Prd). Organ odwoławczy zwrócił także uwagę, że nastąpiło faktyczne wydanie (przekazanie) przez [...], Panu [...] przedmiotowej stacji kontroli pojazdów oraz wyposażenia kontrolno-pomiarowego. Potwierdza to, zdaniem organu odwoławczego, spełniające wymagania art. 76 § 1 k.p.a, Zaświadczenie nr 12, wydane przez Starostę [...] w dniu 14 listopada 2013 r., dołączone do pisma Starostwa Powiatowego w [...]z dnia 21 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA), po rozpoznaniu skargi [...] na powyższą decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju, oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2016.718 ze zm., dalej: p.p.s.a.). WSA podzielił stanowisko organu, że skarżący [...], jako przedsiębiorca, nie spełnia warunku wskazanego w art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd. Sąd wskazał, że w świetle tego przepisu, stację kontroli pojazdów może prowadzić jedynie przedsiębiorca, który: (m.in.) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań. Sąd I instancji stwierdził, że skoro w ustawie Prawo o ruchu drogowym nie zdefiniowano pojęcia "posiadanie" należy sięgnąć do innych ustaw – w tym przypadku do art. 336 Kodeksu cywilnego. Po dokonaniu rozważań odnośnie do tego przepisu a także odnosząc się do argumentów zawartych w skardze, że zgodnie z art. 337 Kodeksu cywilnego, że wprawdzie posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne to jednak posiadacz oddający rzecz w posiadanie zależne pozostaje posiadaczem jedynie w zakresie prawa własności. Oznacza to, podkreślił Sąd, że pozostaje właścicielem rzeczy i może nią dysponować jak właściciel, lecz fizycznie rzeczy nie posiada. WSA przeanalizował umowę z 5 listopada 2013r. (w szczególności zwracając uwagę na § 3 tejże umowy) a także pozostałe dowody, na które powołał się organ w zaskarżonej decyzji i stwierdził w podsumowaniu rozważań, że z tej umowy wprost wynika, iż stacja pojazdów wraz z infrastrukturą techniczną została wydana [...], co potwierdzają pozostałe dowody wskazane przez organ. Sąd I instancji podkreślił również, że nie wykazano na gruncie tej sprawy, iż poświadczenie wydane dla [...] utraciło ważność wobec zmiany stanu faktycznego lub upływu terminu, o którym mowa w art. 83 ust.3 pkt 5 Prd (5 lat od chwili wydania). Tym samym, WSA uznał za prawidłowe stanowisko organów obu instancji, że [...] nie spełnia wymogu określonego w art. 83 ust.3 pkt 4 Prd. Sąd I instancji podkreślił, że rozstrzygnięcie organu nie odnosi się do kwestii czy przedmiotowa stacja spełnia warunki określone w przepisach rozporządzenia. Nie negując tego, że stacja warunki te spełnia organ ocenił jedynie, czy skarżący jest posiadaniu odpowiedniego lokalu, co jest warunkiem koniecznym z perspektywy przepisu art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd. W skardze kasacyjnej od tego wyroku [...], reprezentowany przez adwokata, zarzucił Sądowi I instancji: 1) naruszenie prawa materialnego, to jest art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym poprzez błędną jego wykładnię i zastosowanie, tj. przyjęcie, iż przedsiębiorca, który zawarł z osobą trzecią umowę cywilnoprawną użyczenia lokalu i wyposażenia stacji kontroli pojazdów, pozbawił się stanu posiadania wymaganego przez normę wynikającą z ww. przepisu do wydania poświadczenia, zgodności wyposażenia i warunków lokalowych; 2) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy: - art. 3 § 1 i § 2 pkt 1, art. 133 § 1, art. 141 § 4, art. 151, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez: - niedokonanie właściwej kontroli i oceny dowodów przedstawionych w sprawie oraz brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, w szczególności pominięcie występowania w sprawie dokumentu z dnia 23 maja 2013 r. wskazującego, że posiadaczem stacji kontroli pojazdów jest również [...]; - pominięcie w uzasadnieniu wyroku występowania dokumentu z dnia 23 maja 2013 r. wskazującego, że posiadaczem stacji kontroli pojazdów jest również [...]; - niewywiązanie się z obowiązku wyjaśnienia stronie w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej i faktycznej 3) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) oraz art. 151 i art. 135 p.p.s.a. poprzez nieuchylenie zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju oraz poprzedzającej jej decyzji Dyrektora TDT o odmowie wydania poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów Dyrektora Izby Skarbowej w [...] w całości, mimo iż naruszała ona przepisy prawa materialnego jak i procesowego wskazane w punkcie 1-2 powyżej oraz bezzasadne oddalenie skargi. W uzasadnieniu podniesionych zarzutów skarżący kasacyjnie stwierdził, że poświadczenie powinno dotyczyć przedmiotu - tj. stacji kontroli pojazdów, a nie stanu posiadania podmiotu, który daną stację zamierza prowadzić. Zdaniem strony, wskazuje na to wprost treść przepisu art. 83 ust. 4 Prd, zgodnie z którym poświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, wydaje za opłatą, w drodze decyzji, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów(...). A zatem poświadczenie dotyczy stacji, w której ma być prowadzona działalność regulowana, a nie stanu posiadania podmiotu, który zamierza ja prowadzić. Według strony, dociekania odnośnie stanu posiadania pozostają poza kompetencją organu, który poświadczenie takie ma wydać. Według skarżącego kasacyjnie, organ, a w ślad za nim Sąd dokonuje również swoistej nadinterpretacji przepisu art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd. Podkreślił, że umowa z 5 listopada 2013 r. została udostępniona Dyrektorowi TDT tylko w celach informacyjnych i po kilku dniach została zmieniona. Według skarżącego kasacyjnie, nigdy też w praktyce działalności Dyrektor TDT nie powinien rozpoczynać procedury wydawania poświadczenia od stwierdzenia stanu własności czy posiadania lokalu lub wyposażenia osoby, która o takie poświadczenie się ubiega. I w większości znanych przypadków tak się nie dzieje. Podnosząc powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie rozpoznanie skargi i zmianę wyroku poprzez uwzględnienie skargi a także zwrot kosztów postępowania. W odpowiedzi na skargę kasacyjną, Minister Infrastruktury i Rozwoju, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie wniesionego środka zaskarżenia oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej i nie dostrzegając przesłanek nieważności postępowania przed Sądem I instancji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna [...] zasługuje na uwzględnienie. Skargę kasacyjną oparto na obu podstawach określonych w art.174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego trafny, ale tylko w zakresie, jaki wynika z uzasadnienia skargi kasacyjnej, jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 83 ust. 4 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym przez błędną wykładnię tego przepisu. W ramach tego zarzutu stwierdzić należy, że słusznie autor skargi kasacyjnej zarzuca Sądowi I instancji błędne przyjęcie, iż do zakresu kompetencji Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego nie należy jedynie sprawdzenie i potwierdzenie, czy stacja kontroli pojazdów jest przygotowana pod względem lokalu (warunków lokalowych) i odpowiedniego sprzętu do przeprowadzania badań technicznych, ale ma to czynić z odniesieniem się do kwestii stanu posiadania podmiotu, który daną stację zamierza prowadzić. Na wstępie należy przypomnieć, że działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów. Według art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, Starosta wydaje zezwolenie na prowadzenie badań technicznych pojazdów przedsiębiorcy, który złoży wniosek o jego wydanie i który spełnia następujące warunki: 1) posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) nie jest przedsiębiorcą, w stosunku do którego otwarto likwidację lub ogłoszono upadłość; 3) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom - dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej; 4) posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań; 5) posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów; 6) zatrudnia uprawnionych diagnostów Zgodnie natomiast z art. 83 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przepis art. 83 ust. 3 powołanej ustawy Prawo o ruchu drogowym należy interpretować w związku z art. 83 ust. 1 tejże, który przyjmuje dwa rodzaje stacji: 1) podstawową stację kontroli pojazdów, 2) okręgową stację kontroli pojazdów, przy czym w każdej z nich można wykonać ściśle określony zakres badań (v. art. 83 ust.1 pkt 1 , 2 i 1 a) Prd). Stosownie do art. 83 ust. 4 Prd poświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5 tego przepisu wydaje za opłatą, w drodze decyzji, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów. Poświadczenie zachowuje ważność do czasu zmiany stanu faktycznego, dla którego zostało wydane, nie dłużej niż przez 5 lat od daty jego wydania. Jak wynika z powyższych uregulowań, ustawodawca rozróżnił kwestie wydania zezwolenia na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów oraz wydania poświadczenia, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 Prd. Zezwolenie na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów jest uprawnieniem publicznoprawnym, o charakterze osobistym, natomiast wzmiankowane poświadczenie zgodności może jedynie potwierdzić, czy stacja kontroli pojazdów jest przygotowana lokalowo i sprzętowo do przeprowadzenia badań pojazdów. Należy zauważyć, że weryfikacja tego, czy przedsiębiorca rzeczywiście spełnia warunki wymagane dla prowadzenia stacji kontroli pojazdów o określonym zakresie badań następuje dopiero na etapie wykonywania tej działalności regulowanej (system kontroli ex post). Składając do Starosty wniosek o wpis do rejestru, przedsiębiorca podaje dane wskazane w art. 83 a) ust.3 Prd oraz składa oświadczenie o treści określonej w art. 83 a) ust.4 Prd. Wnioskodawca potwierdza zatem m.in. że posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań ( art. 83 ust. 3 pkt 4 Prd). Według natomiast art. 83 b) ust. 2 pkt 3 lit. a) Prd Starosta wydaje decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji kontroli pojazdów, skreślając przedsiębiorcę z rejestru działalności regulowanej, jeżeli przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 83a ust. 4, niezgodne ze stanem faktycznym. W wyroku z 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt I OSK 883/ 08 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, przed wydaniem poświadczenia, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 Prd ma obowiązek sprawdzenia, czy przedsiębiorca jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o wydanie poświadczenia (treść wyroku dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Należy zauważyć, że na gruncie tej sprawy nie stwierdzono, iż przedsiębiorca [...] wnioskując o wydanie przedmiotowego poświadczenia nie był uprawniony do wystąpienia z wnioskiem. Z kolei z prawomocnego wyroku WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 298/14 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. wynika, że organ odwoławczy uchylił decyzję z 30 sierpnia 2013 r. zakazującą skarżącemu prowadzenia stacji kontroli pojazdów oraz skreślającą przedsiębiorcę [...] z rejestru działalności regulowanej. Tym samym, ponownie rozpoznając skargę [...], Sąd I instancji przeprowadzi kontrolę zaskarżonej decyzji uwzględniając wykładnię prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w tej sprawie. Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia przepisów postępowania sformułowane w punktach 2 i 3 petitum wniesionego środka zaskarżenia nie zasługują na uwzględnienie. Za nieuzasadniony należy uznać zarzut dotyczący naruszenia art. 3 § 1 i 2 pkt 1, art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. Zgodnie z dyspozycją art. 141 § 4 p.p.s.a. uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisko pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska, co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Taka sytuacja nie ma miejsca w okolicznościach sprawy. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie elementy wymagane od wyroku. Przedstawia bowiem stan sprawy, zarzuty podniesione w skardze, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Natomiast, czego nie bierze pod uwagę skarga kasacyjna, ta część uzasadnienia wyroku sądu administracyjnego nie powinna łączyć się z oceną pod względem zgodności z prawem rozstrzygnięcia (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2010 r., sygn. akt II FSK 119/09; Lex nr 590810, dnia 23 lipca 2013 r., sygn. akt II GSK 412/12, Lex nr 1374780). Zatem, zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. nie jest usprawiedliwioną podstawą dla czynienia zaskarżonemu wyrokowi zarzutu dokonania błędnych ustaleń faktycznych, czy też błędnego rozstrzygnięcia sprawy. Z kolei zarzutem naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. nie można podważyć prawidłowości przeprowadzonego postępowania dowodowego, a w konsekwencji prawidłowości ustaleń faktycznych dokonanych w sprawie, do czego dąży autor skargi kasacyjnej. Ewentualne naruszenie zasady orzekania na podstawie akt sprawy należy bowiem odróżnić od naruszenia przepisów regulujących postępowania dowodowe, w szczególności dotyczących wymogu wyczerpującego zgromadzenia i rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Mając na uwadze przedstawioną wyżej argumentację, w części podzielającej trafność zarzutów skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 ustawy p.p.s.a. przy zastosowaniu O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 209 w związku z art. 204 pkt 1 i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 18 ust.1 pkt 2 lit. a) w zw. z § 18 ust.1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 461) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800). Na zasądzoną kwotę kosztów postępowania (440 zł) składa się uiszczony wpis sądowy od skargi kasacyjnej w wysokości 100 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 240 zł oraz opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w wysokości 100 zł. WSA potwierdził ten wyrok a Minister Infrastruktury za ewidentną winę Dyrektora TDT będzie musiał wypłacić bardzo i to bardzo wysokie odszkodowanie. To też muszą wziąć pod uwagę projektodawcy nowej ustawy PoRD. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.