Skocz do zawartości

ADR chyba wszystko co jest możliwe w wojsku.


Darek :-)

Rekomendowane odpowiedzi

WYKAZ AKTÓW PRAWNYCH OBOWIAZUJĄCYCH W TRANSPORCIE TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH

 

Ustawa z dnia 28.10.2002r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.

Dz. U. 199 poz. 1671 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 27.11.2002r.w spr. sposobu wykonywania kontroli dokumentów związanych z wykonywaniem transportu drogowego

i przewozu na potrzeby własne oraz dokumentów stosowanych przez uprawnionych do kontroli, a także wzorów tych dokumentów.

Dz. U.205 poz. 1735 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 18.12.2002r. zmieniające rozporządzenie

w spr. wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym

Dz. U. 236 poz. 1985 z 202r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 19.12.2002r.w spr. zakresu i sposobu stosowania przepisów o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych do transportu odpadów niebezpiecznych

Dz. U.236 poz. 1986 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 20.12.2002r.w spr. kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne

Dz. U. 236 poz. 1987 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 23.12.2002r.w spr. świadectwa dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych

Dz. U. 237 poz. 2011 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 23.12.2002r.w spr. uzyskiwania świadectwa przeszkolenia doradcy ds. bezpieczeństwa w zakresie transportu drogowego towarów niebezpiecznych

Dz. U. 237 poz. 2013 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 23.12.2002r.w spr. formularza listy kontrolnej

Dz. U.237 poz. 2014

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 31.12.2002r.w spr. wzoru formularza rocznego sprawozdania z działalności w zakresie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych oraz sposobu jego wypełnienia

Dz. U.240 poz. 2072 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 31.12.2002r.w spr. towarów niebezpiecznych, których przewóz drogowy podlega obowiązkowi zgłoszenia

Dz. U. 241 poz. 2085 z 2002r.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 12.05.2003r.zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym

Dz. U. 89 poz. 834 z 2003r

 

 

 

USTAWA

z dnia 28 października 2002 r.

o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.

(Dz.U.02.199.1671 z dnia 28 listopada 2002r.)

 

Art. 5. 1. Dopuszcza się odstępstwa od przepisów ustawy w przypadku przewozu towarów niebezpiecznych:

1)w ruchu międzynarodowym - zgodnie z art. 4 ust. 3 umowy ADR;

2)pojazdami będącymi w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - na warunkach i w trybie określonych odrębnymi przepisami, w przypadkach uzasadnionych względami obronności państwa lub koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego;

Art. 28. 1. Kierujący pojazdem przewożącym towary niebezpieczne, oprócz dokumentów wymaganych odrębnymi przepisami i wiążącymi umowami międzynarodowymi, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie organów lub osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli:

1) dokument przewozowy, zawierający opis każdego z przewożonych towarów niebezpiecznych, w szczególności jego numer rozpoznawczy, nazwę i ilość;

2) instrukcje pisemne na wypadek awarii dotyczące wszystkich przewożonych towarów niebezpiecznych, zgodne z zakresem, formą i językiem określonymi przez umowę ADR, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2;

3) zaświadczenie ADR.

2. Dokumenty określone w ust. 1 pkt 2 i 3 nie są wymagane w przypadku, gdy towary niebezpieczne są przewożone w ilościach, dla których umowa ADR nie wymaga odpowiedniego oznakowania pojazdu.

Art. 29. 1. Kontrolę przewozu drogowego towarów niebezpiecznych oraz wymagań związanych z tym przewozem, zwaną dalej "kontrolą", wykonują:

1) inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego - na drogach, parkingach oraz na terenie przedsiębiorcy posiadającego towary niebezpieczne;

2) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej - na terenie przedsiębiorcy posiadającego

towary niebezpieczne;

3) policjanci - na drogach i parkingach;

4)funkcjonariusze Straży Granicznej - na obszarze objętym zasięgiem terytorialnym

przejścia granicznego oraz w strefie nadgranicznej;

5)inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy - na terenie przedsiębiorcy posiadającego

towary niebezpieczne;

6) funkcjonariusze służby celnej;

7) żołnierze Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organów porządkowych - w stosunku do

pojazdów Sił Zbrojnych;

8) uprawnieni pracownicy Państwowej Agencji Atomistyki - na parkingach oraz na terenie przedsiębiorcy posiadającego towary niebezpieczne;

9) uprawnieni pracownicy Transportowego Dozoru Technicznego - na parkingach oraz

na terenie przedsiębiorcy posiadającego towary niebezpieczne;

10) uprawnieni pracownicy Inspekcji Ochrony Środowiska - na parkingach oraz na

terenie przedsiębiorcy posiadającego towary niebezpieczne;

11) uprawnieni pracownicy zarządów dróg - w miejscach określonych w ich

uprawnieniach.

5. Szczegółowe uprawnienia osób przeprowadzających kontrolę, o których mowa w

ust. 1 pkt 6-11, regulują odrębne przepisy.

§ 2. Wykaz towarów niebezpiecznych, których przewóz drogowy podlega obowiązkowi zgłoszenia do komendanta wojewódzkiego Policji oraz do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, określa załącznik do rozporządzenia.

§ 3. Zgłoszenia, o którym mowa w § 2, dokonuje się w formie pisemnej, podając następujące dane:

1) numer rozpoznawczy towaru niebezpiecznego i jego nazwę - zgodnie z umową ADR;

2) numer klasy oraz, o ile występuje numer grupy pakowania, numer podklasy oraz literę grupy zdolności - zgodnie z umową ADR;

3) ilość towaru i sposób jego przewozu - odpowiednio w cysternie, luzem lub w sztukach przesyłki;

4) planowane miejsce i czas rozpoczęcia przewozu;

5) planowaną trasę przewozu;

6) odpowiednio imię, nazwisko i miejsce zamieszkania albo nazwę i siedzibę oraz adres przewoźnika, nadawcy i odbiorcy towaru.

 

 

RODZAJE KURSÓW DLA KIEROWCÓW

kurs podstawowy w zakresie przewozu

materiałów niebezpiecznych różnych klas w sztukach przesyłki (co najmniej 24 godziny lekcyjne)

 

kurs specjalistyczny (po kursie podstawowym):

- w zakresie przewozu w cysternach (co najmniej 16 godzin lekcyjnych)

- w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy 1(co najmniej 8 godzin

lekcyjnych)

- w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych klasy 7(co najmniej 8 godzin

lekcyjnych)

 

DOKUMENTY WYMAGANE PODCZAS PRZEWOZU

- dokument przewozowy

- instrukcja pisemna dla kierowcy

- kopia umowy specjalnej (jeżeli przewóz odbywa się na podstawie takiej umowy)

- świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych (tylko przy przewozie w cysternach lub pojazdami przystosowanymi do przewozu materiałów wybuchowych)

- zaświadczenie o przeszkoleniu kierowcy (kierujący pojazdami o d.m.c. powyżej 3,5 tony, pojazdami z cysternam a także przewożący materiały wybuchowe lub promieniotwórcze)

 

Ogólne informacje w dokumencie przewozowym 5.4.1.1

Dokument przewozowy powinien zawierać następujące informacje dotyczące każdej substancji, materiału lub przedmiotu niebezpiecznego przeznaczonego do przewozu:

(a) numer UN poprzedzony literami UN;

(b) prawidłową nazwę przewozową, a w przypadku, gdy jest to wymagane (patrz 3.1.2..8.1) uzupełnioną nazwą techniczną, chemiczną lub biologiczną, podaną zgodnie z przepisami rozdziału 3.1.2;

© numery nalepek ostrzegawczych, przy czym numery nalepki drugiej i następnych

(o ile występują) powinny być podane w nawiasie ,

- dla materiałów i przedmiotów klasy 1, kod klasyfikacyjny uzupełniony w nawiasie numerami nalepek sygnalizujących zagrożenia dodatkowe ( innych niż 1.1, 1.4, 1.5, 1.6);

(d) grupę pakowania materiału lub przedmiotu (o ile została do nich przyporządkowana) poprzedzoną literami PG lub GP,;

(e) liczbę i określenie sztuk przesyłki;

(f) całkowitą ilość każdego z towarów niebezpiecznych mającego odrębny numer UN, odrębną nazwę lub grupę pakowania (odpowiednio jako objętość, masę brutto lub masę netto).

UWAGA: W przypadku zastosowania przepisów podanych pod 1.1.3.6, w dokumencie przewozowym należy podać całkowitą ilość towarów niebezpiecznych każdej kategorii transportowej obliczoną zgodnie z przepisami 1.1.3.6.

 

(h) nazwę i adres nadawcy;

(i) nazwę i adres odbiorcy (odbiorców);

(j) zapis wymagany na podstawie umowy specjalnej (jeżeli jest stosowana).

UWAGA: W przypadku wielu odbiorców ich nazwy i adresy oraz dostarczone im ilości towarów – jeśli nie są zawarte w dokumencie przewozowym – mogą być podane w innych dokumentach towarzyszących (dotyczy to w szczególności przewozów o charakterze dystrybucyjnym).

Umiejscowienie i kolejność wymaganych informacji w dokumencie przewozowym są dowolne, z wyjątkiem informacji wymaganych pod a, b, c, i d, które powinny być podane w kolejności: a, b, c, d, lub b, c, a, d, bez dodatkowych wpisów między nimi, o ile wpisy takie nie są dopuszczone przez ADR; np.

UN 1230 metanol, 3 (6.1) GP II lub metanol, 3 (6.1) UN 1230 II

 

5.4.1.1.3 Przepisy szczególne dotyczące odpadów

Jeżeli przewożone są odpady zawierające towary niebezpieczne (inne niż odpady promieniotwórcze), numer UN oraz prawidłowa nazwa przewozowa powinny być poprzedzone wyrazem „ODPAD”, o ile nie jest on częścią prawidłowej nazwy przewozowej, np.:

„ODPAD, UN 1230 METANOL, 3 (6.1), II”, lub ODPAD, METANOL, 3 (6.1), II, UN 1230

lub

„ODPAD, UN 1993 MATERIAŁ CIEKŁY ZAPALNY, I.N.O., (toluen i alkohol etylowy), 3, II,”.

 

5.4.1.1.6 Przepisy szczególne dotyczące próżnych, nieoczyszczonych opakowań, pojazdów, kontenerów, cystern, pojazdów-baterii i MEGC

W odniesieniu do próżnych, nieoczyszczonych jednostek ładunkowych, określenie wpisane do dokumentu przewozowego powinno brzmieć odpowiednio: „PRÓŻNE OPAKOWANIE”, „PRÓŻNE NACZYNIE”, „PRÓŻNY DPPL”, „PRÓŻNY POJAZD”, „PRÓŻNY POJAZD-CYSTERNA”, „PRÓŻNA CYSTERNA ODEJMOWALNA”, „PRÓŻNA CYSTERNA PRZENOŚNA”, „PRÓŻNY KONTENER-CYSTERNA”, „PRÓŻNY KONTENER”, „PRÓŻNY POJAZD-BATERIA” lub „PRÓŻNY MEGC”, np. „PRÓŻNE KONTENER-CYSTERNA, 3, ostatni ładunek:UN 1203 benzyna”.

W przypadku próżnych, nieoczyszczonych naczyń do gazu o pojemności większej niż 1000 litrów, pojazdów-cystern, pojazdów-baterii, cystern odejmowalnych, cystern przenośnych, kontenerów-cystern, MEGC oraz pojazdów i kontenerów do przewozu luzem, określenie powyższe powinno być uzupełnione wyrazami „OSTATNI ŁADUNEK” oraz numerem UN i prawidłową nazwą przewozową ostatnio załadowanego towaru, np.:

„PRÓŻNY POJAZD-CYSTERNA, 2, OSTATNI ŁADUNEK: UN 1017 CHLOR”.

 

5.4.1.1.7 Przepisy szczególne dotyczące przewozu w łańcuchu transportowym zawierającym przewóz morski lub lotniczy

W przypadku przewozu zgodnie z 1.1.4.2, w dokumencie przewozowym powinien być zamieszczony dodatkowo zapis o treści: „Przewóz zgodny z 1.1.4.2”.

 

5.4.1.1.10 Przepisy szczególne dotyczące wyłączeń dla określonych ilości towarów przewożonych w jednostce transportowej

 

5.4.1.1.10.1 W przypadku zastosowania wyłączeń na podstawie przepisów podanych pod 1.1.3.6, w dokumencie przewozowym powinien być zamieszczony następujący zapis: „Ładunek nie przekracza ograniczeń podanych pod 1.1.3.6”.

 

5.4.1.1.10.2 W przypadku, gdy w tej samej jednostce transportowej przewożone są przesyłki pochodzące od więcej niż jednego nadawcy, dokumenty przewozowe towarzyszące tym przesyłkom mogą nie zawierać zapisu, o którym mowa pod 5.4.1.1.10.1.

 

MATERIAŁY WYBUCHOWE

Klasa 1 dział 2.2

Klasa ta obejmuje substancje stałe lub ciekłe, które w wyniku reakcji chemicznej mogą wydzielać gazy o takiej temperaturze, ciśnieniu i z taką szybkością, że zagraża to zniszczeniem otoczenia;

do klasy 1 zalicza się także produkty pirotechniczne - przeznaczone do wytwarzania efektów dźwiękowych, świetlnych, gazu lub dymu (w wyniku reakcji bezdetonacyjnej)

 

Podstawowe grupy towarów w klasie (PODKLASY):

1.1 - zagrożenie wybuchem masowym (obejmującym natychmiast cały ładunek)

1.2 - zagrożenie rozrzutem lecz nie wybuchem masowym

1.3 - zagrożenie pożarem i niewielkie zagrożenie wybuchem (nie masowym) lub rozrzutem

1.4 - zagrożenie niewielkim pożarem i niewielkim wybuchem (nie masowym) lub rozrzutem

1.5 - minimalne zagrożenie wybuchem (masowym) lub rozrzutem

1.6 - skrajnie małe zagrożenie wybuchem (nie masowym)

 

Definicje podklas 2.2.1.1.5

Podklasa 1.1 Materiały i przedmioty, które stwarzają zagrożenie wybuchem masowym. (wybuch masowy jest to taki wybuch, który obejmuje natychmiast praktycznie cały ładunek).

Podklasa 1.2 Materiały i przedmioty, które stwarzają zagrożenie rozrzutem, ale nie wybuchem masowym.

Podklasa 1.3 Materiały i przedmioty stwarzające zagrożenie pożarem i małe zagrożenie wybuchem lub rozrzutem lub oba te zagrożenia, ale które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym:

(a) przy spalaniu których wydziela się znaczne ciepło promieniowania ;lub

(b) które zapalają się jeden od drugiego i wywołują mały wybuch lub rozrzut lub oba te efekty razem.

Podklasa 1.4 Materiały i przedmioty, które stwarzają tylko małe zagrożenie w przypadku zapalenia lub zainicjowania podczas przewozu. Oddziaływania ograniczają się w znacznym stopniu do sztuki przesyłki i nie prowadzą do rozrzutu elementów o znacznych rozmiarach lub zasięgu. Zewnętrzny pożar nie powinien wywoływać natychmiastowego wybuchu całej zawartości sztuki przesyłki.

Podklasa 1.5 Materiały bardzo mało wrażliwe stwarzające zagrożenie wybuchem masowym, które są na tyle niewrażliwe, że istnieje małe prawdopodobieństwo ich zainicjowania lub przejścia od palenia do detonacji w normalnych warunkach przewozu. Minimalnym wymogiem dla tych materiałów jest, aby nie wybuchały podczas próby na zewnętrzne oddziaływanie ognia.

 

Podklasa 1.6 Przedmioty skrajnie niewrażliwe, które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym. Przedmioty te zawierają tylko skrajnie niewrażliwe materiały i przedstawiają znikome prawdopodobieństwo przypadkowej inicjacji lub rozprzestrzenienia się.

 

UWAGA: Zagrożenie ze strony przedmiotów zaklasyfikowanych do podklasy 1.6 ograniczone jest do wybuchu pojedynczego przedmiotu.

Definicje grup zgodności materiałów i przedmiotów 2.2.1.1.6

A Materiał wybuchowy inicjujący.

B Przedmiot zawierający materiał wybuchowy inicjujący i nie mający dwóch lub więcej skutecznych urządzeń zabezpieczających. Niektóre przedmioty, takie jak zapalniki typu kapsułkowego, zestawy zapalnikowe do prac wybuchowych i spłonki, nawet jeżeli nie zawierają materiałów wybuchowych inicjujących.

C Materiał wybuchowy miotający lub inny deflagrujący materiał wybuchowy lub przedmiot zawierający taki materiał wybuchowy.

D Wtórnie detonujący materiał wybuchowy lub proch czarny lub przedmiot zawierający wtórnie detonujący materiał wybuchowy, w każdym przypadku bez środków inicjujących i bez ładunku miotającego, lub przedmiot zawierający materiał wybuchowy inicjujący i mający dwa lub więcej skuteczne urządzenia zabezpieczające.

E Przedmiot zawierający wtórnie detonujący materiał wybuchowy, bez środka inicjującego, z ładunkiem miotającym (z wykluczeniem ładunku zawierającego materiał ciekły łatwo zapalny lub żel lub ciecze samozapalne).

 

F Przedmiot zawierający wtórnie detonujący materiał wybuchowy z własnym środkiem inicjującym, z ładunkiem miotającym (z wykluczeniem ładunku zawierającego materiał ciekły łatwo zapalny lub żel lub ciecze samozapalne) lub bez ładunku miotającego.

G Materiał pirotechniczny lub przedmiot zawierający materiał pirotechniczny, lub przedmiot zawierający zarówno materiał wybuchowy, jak i materiał oświetlający, zapalający, łzawiący lub dymotwórczy (z wykluczeniem przedmiotów aktywowanych wodą lub przedmiotów zawierających biały fosfor, fosforki, materiał piroforyczny, materiał ciekły łatwo zapalny lub żel lub ciecze samozapalne).

H Przedmiot zawierający materiał wybuchowy i biały fosfor.

J Przedmiot zawierający materiał wybuchowy i materiał ciekły łatwo zapalny lub żel.

K Przedmiot zawierający materiał wybuchowy i trujący środek chemiczny.

L Materiał wybuchowy lub przedmiot zawierający materiał wybuchowy, przedstawiający sobą szczególne zagrożenie (np. z powodu swojej podatności na aktywację wodą lub obecności cieczy samozapalnych, fosforków lub materiałów piroforycznych) wymagają oddzielenia każdego typu.

N Przedmioty zawierające jedynie materiały wybuchowe skrajnie niewrażliwe.

 

S Materiał lub przedmiot tak zapakowany lub zbudowany, aby jakiekolwiek niebezpieczne następstwa przypadkowego zadziałania ograniczyć do przestrzeni wewnętrznej sztuki przesyłki, pod warunkiem, że ogień nie zniszczy sztuki przesyłki i w związku z tym następstwa wybuchu lub rozrzutu będą ograniczone do takiego stopnia, że nie będą w sposób istotny utrudniać lub ograniczać gaszenia ognia lub stosowania innych działań ratunkowych w najbliższym sąsiedztwie sztuki przesyłki.

 

Definicje grup zgodności materiałów i przedmiotów 2.2.1.1.6

 

UWAGA 1: Każdy materiał lub przedmiot, zapakowany w określone opakowanie, może być zaklasyfikowany tylko do jednej grupy zgodności. Ponieważ kryterium grupy zgodności S ma charakter empiryczny, więc zaklasyfikowanie do tej grupy jest ściśle związane z badaniami prowadzącymi do ustalenia kodu klasyfikacyjnego.

 

UWAGA 2: Przedmioty grup zgodności D lub E mogą być zmontowane lub zapakowane razem z ich własnymi środkami inicjującymi pod warunkiem, że środki te mają co najmniej dwa skuteczne urządzenia zabezpieczające przeznaczone do zapobiegania wybuchowi w razie przypadkowego zadziałania środka inicjującego. Takie sztuki przesyłki należy zaklasyfikować do grup zgodności D lub E.

 

UWAGA 3: Przedmioty grup zgodności D lub E mogą być pakowane razem z ich własnymi środkami inicjującymi, które nie mają dwóch skutecznych urządzeń zabezpieczających (tzn. środków inicjujących zaklasyfikowanych do grupy zgodności B), pod warunkiem spełnienia przepisów dotyczących pakowania razem MP21 w rozdziale 4.1.10. Takie sztuki przesyłki powinny być zaklasyfikowane do grup zgodności D lub E.

 

UWAGA 4: Przedmioty mogą być zmontowane lub zapakowane razem z ich własnymi środkami inicjującymi pod warunkiem, że środki inicjujące nie mogą zadziałać podczas normalnych warunków przewozu.

 

UWAGA 5: Przedmioty grup zgodności C, D i E mogą być zapakowane razem. Takie sztuki przesyłki powinny być zaklasyfikowane do grupy zgodności E.

 

 

Kod klasyfikacyjny

 

Zawiera kod klasyfikacyjny materiału lub przedmiotu niebezpiecznego, przy czym:

-dla materiałów lub przedmiotów klasy 1, kod zawiera numer podklasy i literę grupy zgodności, które przypisane są zgodnie z procedurami i kryteriami podanymi pod 2.2.1.1.4;

-dla materiałów lub przedmiotów klasy 2, kod zawiera numer i literę grupy zagrożenia, które opisane są pod 2.2.2.1.2 i 2.2.2.1.3.

-dla materiałów lub przedmiotów klas 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9, kody opisane są pod 2.2.x.1.2.

-materiały lub przedmioty klasy 7 nie mają kodu klasyfikacyjnego.

 

x” należy zastąpić numerem klasy materiału lub przedmiotu pisanym bez kropki dzielącej, jeśli występuje ona w numerze klasy.

 

Rozporządzenie Min. Inf. z dnia 31.12.2002r.w spr. towarów niebezpiecznych, których przewóz drogowy podlega obowiązkowi zgłoszenia

Przepisy regulujące zasady transportu materiałów wybuchowych oraz broni i amunicji mogącej stanowić według Umowy ADR przedmioty wybuchowe lub pirotechniczne zostały zawarte między innymi w ustawie

z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. z późniejszymi zmianami)

 

Inne akt prawne normujące przewóz towarów niebezpiecznych to:

 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 22.12.2003r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków przesyłania broni za pośrednictwem podmiotów zajmujących się przewożeniem i dostarczaniem przesyłek (Dz. U. 03.198.1926)

 

 Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej

z 2 października 2002r. w sprawie sposobu oznakowania i organizacji kolumn pojazdów podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej (Dz. U. 02.198.1585)

 

 Rozporządzenie Ministrów Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości z 25 października 2002r. w sprawie warunków poruszania się

po drogach pojazdów specjalnych…….. (Dz. U. 02.193.1619)

 

 Ustawa o broni i amunicji (Dz. U. 99.53.549)

 

 Ustawa z 21.06.2002r. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego

(Dz. U. 02.117.1007)

 

 Ustawa z 22.06.2001r. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią amunicją oraz wyrobami

i technologią o przeznaczeniu wojskowym i policyjnym (Dz. U. 01.67.679)

 

Oznakowanie jednostki transportowej przy ładowaniu razem 5.3.1.1.2

 

 Jeżeli w jednostce transportowej lub w kontenerze przewożone są materiały lub przedmioty klasy 1 należące do dwóch lub więcej grup zgodności, to na nalepkach nie podaje się grup zgodności.

 

 Jednostki transportowe lub kontenery, w których przewożone są materiały lub przedmioty należące do różnych podklas powinny być zaopatrzone jedynie w nalepki zgodne ze wzorem odpowiadającym podklasie o największym zagrożeniu, według następującej kolejności:

 

 1.1 (najbardziej niebezpieczna), 1.5, 1.2, 1.3, 1.6, 1.4 (najmniej niebezpieczna).

 

 Jeżeli przewożone są materiały podklasy 1.5 grupy zgodności D razem z materiałami lub przedmiotami podklasy 1.2, to jednostka transportowa powinna być zaopatrzona w nalepki wymagane dla podklasy 1.1.

 

DOKUMENTY WYMAGANE PODCZAS PRZEWOZU

- dokument przewozowy

- instrukcja pisemna dla kierowcy

- kopia umowy specjalnej (jeżeli przewóz odbywa się

na podstawie takiej umowy)

- świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu

niektórych towarów niebezpiecznych (tylko przy

przewozie w cysternach lub pojazdami przystosowanymi

do przewozu materiałów wybuchowych)

- zaświadczenie o przeszkoleniu kierowcy (kierujący

pojazdami o d.m.c. powyżej 3,5 tony, pojazdami z cysternami

a także przewożący materiały wybuchowe lub promieniotwórcze)

 

 

Przewóz w sztukach przesyłki 7.2.4

V1: Sztuki przesyłki powinny być załadowane do pojazdów zamkniętych lub krytych opończą albo do kontenerów zamkniętych lub krytych opończą.

V2: (1)Sztuki przesyłki mogą być załadowane jedynie do pojazdów EX/II lub EX/III, które spełniają odpowiednie wymagania części 9. Wybór pojazdu zależy od wielkości ładunku, która jest ograniczona w odniesieniu do jednostki transportowej, zgodnie z przepisami dotyczącymi załadunku (patrz 7.5.5.2).

(2) Przyczepy, z wyjątkiem naczep, spełniające wymagania dla pojazdów EX/II lub EX/III, mogą być ciągnięte przez pojazdy samochodowe nie spełniające tych wymagań.

W odniesieniu do przewozu w kontenerach, patrz również 7.1.3 do 7.1.6.

W przypadkach, gdy materiały lub przedmioty klasy 1, w ilościach, które wymagają użycia jednostki transportowej zawierającej pojazd(y) EX/III, przewożone są w kontenerach z lub do portów morskich, terminali kolejowych lub portów lotniczych, a przewóz taki stanowi część transportu multimodalnego, to może być użyta zastępczo jednostka transportowa zawierającej pojazd(y) EX/II, pod warunkiem jednak, że przewożone kontenery spełniają odpowiednie wymagania Kodu IMDG, Regulaminu RID lub Instrukcji Technicznych ICAO.

V3: W przypadku swobodnie płynących materiałów sproszkowanych oraz ogni sztucznych, podłoga kontenera powinna mieć powierzchnię niemetaliczną lub powinna być pokryta wykładziną niemetaliczną.

W przypadku przewozu ogni sztucznych o numerach 0333, 0334, 0335, 0336 i 0337, dokument przewozowy powinien zawierać zapis:

 

 

Klasyfikacja uznana przez właściwa władzę ………………………..

 

 

( miejsce kropek należy wpisać nazwę państwa – Strony Umowy ADR – które uznało klasyfikację

 

 

V5: Sztuki przesyłki nie powinny być przewożone w małych kontenerach.

V6: DPPL elastyczne powinny być przewożone w pojazdach zamkniętych lub krytych opończą albo w kontenerach zamkniętych lub krytych opończą. Opończa powinna być wykonana z materiału nieprzemakalnego i niepalnego.

V7: Jeżeli sztuki przesyłki przewożone są w pojeździe zamkniętym lub w kontenerze zamkniętym, to należy zapewnić w tym pojeździe lub kontenerze odpowiednią wentylację.

V8: (1) Nadtlenki organiczne i materiały samoreaktywne powinny być nadawane w taki sposób, aby nigdy nie zostały przekroczone temperatury kontrolowane wskazane odpowiednio pod 2.2.41.1.17 i 2.2.41.4 lub pod 2.2.52.1.16 i 2.2.52.4.

(2) Dobór środków użytych do kontroli temperatury podczas przewozu zależy od wielu czynników. Spośród nich należy wziąć pod uwagę w szczególności:

- temperaturę(y) kontrolowaną(e) materiału(ów) przeznaczonego(ych) do przewozu;

- różnicę między temperaturą kontrolowaną i przewidywaną temperaturą otoczenia;

- skuteczność izolacji termicznej;

- czas trwania przewozu; oraz

- margines bezpieczeństwa na wypadek opóźnienia podczas przewozu.

 

Dodatkowe wymagania dotyczące przewozu materiałów

i przedmiotów wybuchowych S 1 8.5

 

(1) Specjalistyczne szkolenie kierowców

(a) Niezależnie od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, w odniesieniu do kierowców pojazdów przewożących materiały lub przedmioty klasy 1 mają zastosowanie wymagania podane pod 8.2.1;

(b) Kierowcy pojazdów przewożących materiały lub przedmioty klasy 1 powinni ukończyć kurs specjalistyczny, obejmujący co najmniej tematy podane pod 8.2.2.3.4;

© Jeżeli zgodnie z innymi przepisami obowiązującymi na terytorium Umawiającej się Strony Umowy ADR kierowca przeszedł w ramach innych wymagań lub dla innych celów równoważne szkolenie obejmujące tematy wskazane pod (b), to takie szkolenie może zastąpić, częściowo lub w całości, szkolenie

specjalistyczne.

 

(2) Upoważniony przedstawiciel

Jeżeli stanowią tak przepisy krajowe, to właściwa władza kraju będącego Stroną Umowy ADR może wymagać, aby na koszt przewoźnika przewożony był w pojeździe przedstawiciel upoważniony przez tę władzę.

 

(3) Zakaz używania ognia i nieosłoniętego płomienia

Zabrania się używania ognia lub nieosłoniętego płomienia w pojazdach przewożących materiały lub przedmioty klasy 1, w ich pobliżu, a także podczas załadunku i rozładunku takich materiałów lub przedmiotów.

 

(4) Miejsca załadunku i rozładunku

(a) Zabrania się dokonywania załadunku lub rozładunku materiałów i przedmiotów

klasy 1 w miejscu publicznym na obszarze zabudowanym bez specjalnego zezwolenia

właściwych władz.

 

(b) Zabrania się dokonywania załadunku lub rozładunku materiałów i przedmiotów

klasy 1 w miejscu publicznym poza obszarem zabudowanym, jeżeli nie

powiadomiono o tym właściwych władz. Nie dotyczy to przypadków, gdy załadunek

lub rozładunek jest niezbędny z punktu widzenia bezpieczeństwa.

 

© Jeżeli, z jakiegokolwiek powodu, manipulowanie ładunkiem musi być dokonane w

miejscu publicznym, materiały i przedmioty różnych rodzajów należy oddzielić od

siebie zgodnie z umieszczonymi na nich nalepkami ostrzegawczymi.

 

(d)Jeżeli w celu dokonania załadunku lub rozładunku wymagany jest postój pojazdów przewożących materiały i przedmioty klasy 1 w miejscu publicznym, to pomiędzy

stojącymi pojazdami powinna być zachowana odległość co najmniej 50 m.

 

(5) Kolumny pojazdów

(a) Jeżeli pojazdy przewożące materiały i przedmioty klasy 1 poruszają się

w kolumnie, odległość między kolejnymi jednostkami transportowymi powinna

wynosić co najmniej 50 m.

(b)Właściwa władza może ustalić wymagania dotyczące kolejności lub składu kolumny.

 

(6) Nadzorowanie pojazdów

Wymagania działu 8.4 mają zastosowanie tylko wtedy, gdy przewożone w pojeździe materiały i przedmioty klasy 1 zawierają łącznie więcej niż 50 kg materiału wybuchowego.

 

Wymienione materiały i przedmioty powinny być ponadto stale nadzorowane w celu zapobieżenia szkodliwym działaniom osób trzecich oraz w celu powiadomienia kierowcy i właściwej władzy w razie ich utraty lub pożaru.

 

Wymagań powyższych nie stosuje się w odniesieniu do próżnych opakowań.

 

Ładowanie razem jest dozwolone

a Sztuki przesyłki zawierające przedmioty grupy zgodności B oraz materiały lub przedmioty grupy zgodności D mogą być ładowane razem do tego samego pojazdu pod warunkiem, że są one przewożone w oddzielnych kontenerach / przedziałach ładunkowych o konstrukcji zatwierdzonej przez właściwą władzę lub jednostkę przez nią upoważnioną. Konstrukcja ta powinna wykluczać niebezpieczeństwo przeniesienia wybuchu z przedmiotów grupy zgodności B na materiały lub przedmioty grupy zgodności D.

b Różne rodzaje przedmiotów zaklasyfikowanych do 1.6 N mogą być przewożone

razem jako przedmioty 1.6 N tylko wtedy, jeżeli wykazano na podstawie badań lub przez analogię, że nie istnieje dodatkowe zagrożenie wybuchem wtórnym pomiędzy tymi przedmiotami. W przeciwnym przypadku przedmioty te powinny być uważane za przedmioty podklasy 1.1.

c Jeżeli przedmioty grupy zgodności N są przewożone z materiałami lub przedmiotami grup zgodności C, D lub E, to przedmioty grupy zgodności N powinny być uważane za przedmioty posiadające właściwości grupy zgodności D.

d Sztuki przesyłki zawierające materiały lub przedmioty grupy zgodności L mogą być ładowane razem do tego samego pojazdu lub kontenera ze sztukami przesyłki zawierającymi materiały lub przedmioty tego samego rodzaju, należące do wymienionej grupy zgodności.

 

Wymagania dotyczące nadzorowania pojazdów 8.4

Pojazdy przewożące towary niebezpieczne w ilościach podanych w przepisach specjalnych S1 (6) i S14 do S21 w dziale 8.5, zgodnie ze wskazaniem w kolumnie (19) tabeli A w dziale 3.2, powinny być nadzorowane albo zaparkowane bez nadzoru w magazynach lub w podobnych miejscach na terenie przedsiębiorstwa, zapewniających im bezpieczeństwo. W razie braku takich warunków, po odpowiednim zabezpieczeniu pojazdu, może on być zaparkowany w wydzielonym miejscu, odpowiadającym warunkom określonym poniżej pod literą (a), (b) lub ©:

(a) na parkingu samochodowym nadzorowanym przez personel, który został poinformowany o właściwościach ładunku i miejscu znajdowania się kierowcy;

 

(b) na publicznym lub prywatnym parkingu samochodowym, gdzie pojazd nie jest narażony na uszkodzenie ze strony innych pojazdów; lub

 

© w odpowiednim miejscu położonym na otwartym terenie, oddzielonym od głównych dróg i domów mieszkalnych, gdzie w normalnych warunkach nie przechodzą i nie gromadzą się ludzie.

 

Informacje w dokumencie przewozowym 5.4.1.2.1.

a) Poza wymaganiami podanymi pod 5.4.1.1.1(g), dokument przewozowy powinien zawierać:

- całkowitą masę netto zawartości materiału wybuchowego, podaną w kilogramach, dla każdego materiału i przedmiotu objętych opisem; oraz

- całkowitą masę netto zawartości materiału wybuchowego, podaną w kilogramach, dla wszystkich materiałów i przedmiotów objętych dokumentem przewozowym.

(b) W przypadku pakowania razem dwóch różnych towarów, określenie tych towarów w dokumencie przewozowym powinno zawierać numer UN z kolumny (1) oraz nazwy zapisane dużymi literami w kolumnie (2) tabeli A w dziale 3.2 dla obu materiałów lub przedmiotów. Jeżeli, zgodnie z przepisami szczególnymi o pakowaniu razem MP1, MP2 i MP20 do MP24 podanymi pod 4.1.10, w tej samej sztuce przesyłki znajdują są więcej niż dwa różne towary, to określenie towarów w dokumencie przewozowym powinno zawierać numery UN wszystkich materiałów i przedmiotów zawartych w tej sztuce przesyłki, podane w następującej formie: „Towary o numerach UN ...”;

W przypadku przedmiotu, „zawartość materiału wybuchowego” oznacza materiał wybuchowy zawarty w tym przedmiocie.

© W przypadku przewozu materiałów i przedmiotów zaliczonych do pozycji i.n.o. lub do pozycji „0190 PRÓBKI WYBUCHOWE”, albo zapakowane zgodnie z instrukcją pakowania P101 podaną pod 4.1.4.1, do dokumentu przewozowego powinno być załączone dopuszczenie właściwej władzy zawierające warunki przewozu. Powinno być ono sporządzone w języku urzędowym kraju nadania, a także, jeżeli nie jest to język angielski, francuski lub niemiecki, w języku angielskim, francuskim lub niemieckim, o ile umowy zawarte miedzy zainteresowanymi krajami nie stanowią inaczej;

(d) Jeżeli zgodnie z wymaganiami podanymi pod 7.5.2.2 materiały i przedmioty grup zgodności B i D załadowane są razem do tego samego pojazdu, to do dokumentu przewozowego powinno być dołączone świadectwo dopuszczenia kontenera ochronnego / przedziału ładunkowego zgodnie z przypisem „a” do tabeli podanej pod 7.5.2.2;

(e) Jeżeli materiały lub przedmioty wybuchowe przewożone są w opakowaniach zgodnych z instrukcją pakowania 101, dokument przewozowy powinien zawierać zapis: „Opakowanie dopuszczone przez właściwą władzę ...” (patrz 4.1.4.1, instrukcja pakowania P101)

UWAGA: Poza prawidłową nazwą przewozową towaru, w dokumencie przewozowym może być podana dodatkowo jego nazwa handlowa lub techniczna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 years later...

Panowie jak zwykle wojsko udaje durania. Bo wiadomo ,że z dniem 01.01.2008 zmienił się przepis o wyposażeniu pojazdów przewożących materiały niebezpieczne w większą ilość środka gaśniczego . A większość pojazdów po prostu nie jest do tego przygotowana i nie wiadomo jak postępować - obdzwoniłem kolegów i każdy mówi co innego ,ale nawet powołując się na rozp. MON Dz.U.116\974 z 2005 r . mówiący o wyposażeniu w środki gaśnicze mówi się 4. Pojazd, o którym mowa w ust. 1, powinien być wyposażony w:

 

7) dodatkową gaśnicę spełniającą wymagania określone w Umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629 oraz z 2003 r. Nr 207, poz. 2013 i 2014)

 

 

To rozumując to ,jeżeli zmieniły się wymagania ADR a rozp . jest jakie jest to to należy dostosować się do zwiększonej ilości środka gaśniczego czy znów udawać ,że wojsko nie musi bo ktoś nie zdąrzył czegoś zrobić

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.